Kliknij tutaj --> 🥏 mapa nieba widocznego w polsce

Park Gwiezdnego Nieba „Bieszczady” – polski park ciemnego nieba, znajdujący się w Bieszczadach Zachodnich, w województwie podkarpackim. Utworzony został 8 marca 2013 roku w Lutowiskach i zajmuje powierzchnię 113 846,41 ha, obejmując obszar Bieszczadzkiego Parku Narodowego oraz dwóch parków krajobrazowych : Cisniańsko W pobliżu Ziemi krąży co najmniej 5 tysięcy potencjalnie niebezpiecznych obiektów, o wielkości co najmniej 100 metrów. Są to, tak jak w Rosji meteoryty, asteroidy, jak ta, która Dostęp do map internetowych można uzyskać na szereg sposobów: Najłatwiejszym sposobem jest kliknięcie którejkolwiek z poniższych grafik serwisów. Serwisy można również otworzyć poprzez przeglądarkę internetową danych przestrzennych, dostępną po wcześniejszym wyszukaniu map posługując się hasłami („tagami”): ULC, CAA Wydruki Fine Art i plakaty z unikatowej mapy nieba zaprojektowanej w naszym studiu ukazującej nocne niebo i naszą galaktykę Drogę Mleczną Wydruki powstają na certyfikowanym papierze archiwalnym o gramaturze 290 g/m2 (Fine Arty) lub 240 g/m2(plakaty) Kliknij, aby dowiedzieć się więcej o naszych produktach inspirowanych nauką. Granice parku. Park jest powoływany do istnienia jako obszar rozszerzający ochronę ciemnego nieba w Międzynarodowym Rezerwacie Biosfery „Karpaty Wschodnie” w Polsce. Powierzchnia całkowita parku wynosi 113 846,41 ha, w tym: Bieszczadzki Park Narodowy – 29 200,48 ha, Park Krajobrazowy Doliny Sanu – 33 480,24 ha, Ciśniańsko Site De Rencontre Gratuit Dans L Orne. W poniedziałek 25 lipca do Polski nadciągnie fala upałów. Temperatura w ciągu dnia wzrośnie do 35 stopni Celsjusza – podaje biuro Cumulus w prognozie dla Wirtualnej Polski. Kolejne dni upłyną pod znakiem zmiennej aury. Pogoda w ostatnim tygodniu lipca będzie zmienna. Słoneczne i ciepłe chwile przeplatać się będą z pochmurnym niebem dającym przelotne opady deszczu. W wielu miejscach pojawią się burze z gradem. Pogoda długoterminowa. Wracają upałyW poniedziałek do Polski wracają upały. Temperatura maksymalna wyniesie od 24-26 stopni Celsjusza na północnym wschodzie, miejscami nad morzem oraz na Podhalu, około 30 stopni w centrum i na południu do 32-34 stopni na zachodzie. Zobacz także W nocy z poniedziałku na wtorek i we wtorek od zachodu kraju przemieszczać się będzie chłodny front atmosferyczny związany z ośrodkiem niżowym znad Morza Północnego. Jak podaje Wirtualna Polska, w całym kraju prognozowane są opady deszczu i burze. Najwyższa temperatura – od 30 do 32 stopni – prognozowana jest we wschodniej części Polski, gdzie front i ochłodzenie dotrą najpóźniej. Na pozostałym obszarze temperatura będzie się wahać w przedziale od 25 do 30 stopni. W środę poprawa pogody. "Do piątku w całym kraju słońca i pogodnego nieba nie będzie nam brakować. Z północnego zachodu napłynie też świeża atlantycka masa powietrza, dzięki której temperatura w ciągu dnia wahać się będzie w okolicach 25 stopni, a cieplej, bo do 30 stopni w cieniu, będzie tylko na południu" – czytamy w prognozie biura Cumulus dla Wirtualnej przyniesie kolejne zmiany w pogodzie. Wystąpią przelotne opady deszczu, miejscami burze z gradem. Nadal będzie ciepło, a miejscami nawet upalnie. Maksymalna temperatura wyniesie od 27 do 31 stopni Celsjusza. Polska/IMGW Metodą pozwalającą wzrokowo objąć skalę problemu utraty ciemnego nieba są satelitarne zdjęcia powierzchni miast i innych obszarów narażonych na zanieczyszczenie sztucznym światłem. Nocne obrazy Ziemi uzyskiwane są w wyniku programu Defense Meteorological Satellite Program (DMSP) Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych od wczesnych lat 70-tych. Pierwszy obraz globalny został uzyskany przez Woodruff Sullivan w późnych latach 80-tych. Obrazy te, pokazywały jedynie geograficzne rozmieszczenie źródeł na powierzchni Ziemi ponieważ czujniki satelitarne były nasycone silnym strumieniem świetlnym przez nie emitowanym, a żadne pomiary ilościowe nie były możliwe. Od 1998 roku, dostępne są dane umożliwiające pomiary ilościowe strumieni światła skierowanych ku górze emitowanych przez źródła. Jednakże, dane satelitarne nie dostarczają żadnych bezpośrednich informacji na temat wpływu strumieni świetlnych na nocne niebo spowodowanego rozchodzeniem się zanieczyszczenia świetlnego. Informacje te są dopiero przetwarzane na stronę odwrotną, tak iż obszar na mapie oznaczony jako mocno rozświetlony, jest równocześnie uznawany na rozjaśnione łuną nocne niebo. Pomiarów strumieni świetlnych skierowanych w górę, emitowanych przez źródła światła na powierzchni Ziemi dokonuje się w oparciu o dane satelitarne DMSP, a następnie obliczany zostaje wpływ na nocne niebo modelując rozchodzenie się światła w atmosferze. Każdy satelita DMSP ma 101 minutową, zsynchronizowaną ze słońcem orbitę blisko bieguna, na wysokości 830km nad powierzchnią ziemi. Czujniki promieniowania widzialnego i podczerwonego(OLS) zbierają zdjęcia obszaru 3000km, zapewniając globalny zasięg dwa razy dziennie. Kombinacja dziennych/nocnych oraz porannych/wieczornych satelitów pozwala na monitorowanie globalnych informacji np. o chmurach co 6 godzin. Czujnik mikrofal (MI) oraz sondy (T1, T2) obejmują zasięgiem połowę obszaru widocznego w świetle widzialnym i w podczerwieni. Instrumenty te obejmują zasięgiem regiony polarne co najmniej dwa razy oraz regiony równikowe co najmniej raz dziennie. Czujniki przestrzeni kosmicznej (J4, M, IES) mierzą gęstość, prędkość, skład oraz kierunki przepływu plazmy na drodze satelity. Twórcami pierwszego, Światowego Atlasu Jasności Nocnego Nieba są Pierantonio Cinzano i Fabio Falchi z Uniwesytetu w Padwie we Włoszech oraz Chris Elvidge z Narodowego Centrum Danych Geofizycznych. Projekt wspierał Włoski Naukowo-Technologiczny Instytut Zanieczyszczeń Świetlnych (ISTIL). Zespół pozyskał odpowiednie dane od Programu Satelitów Meteorologicznych Obrony Sił Powietrznych USA, który śledził warunki atmosferyczne, oceanograficzne i oddziaływania między Słońcem a środowiskiem Ziemi. Naukowcy określili rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń świetlnych w zawartych w atmosferze aerozolach biorąc przy tym pod uwagę naturalne przeszkody, takie jak łańcuchy górskie, zakrzywienie Ziemi a ponadto światło pochodzące od gwiazd. W zależności od rodzaju mapy, opisać można wiele różnych szczegółów tj. rozproszenie światła przez cząsteczki i aerozole, gaśnięcie części dróg świetlnych, zawartość aerozoli w atmosferze, krzywizna Ziemi, wysokość poszczególnych obszarów nad poziomem morza, monitorowanie gór, kierunek obserwacji nieba, naturalna jasność nieba, gaśnięcie gwiazd, możliwości oka itp. Mapy całkowitej jasności nieba nocnego pokazują jego jakość na danym terenie. Zazwyczaj, obliczane są w zenicie, ze względu na wysokość i naturalną jasność nieba. Powyższa fotografia obrazuje ilość sztucznego światła uciekającego nocą w kosmos. Łatwo dają się rozróżnić poszczególne stolice państw, ośrodki przemysłowe, największe miasta, również platformy wiertnicze. Przy większych miastach, szczególnie stolicach państw zauważyć można ciągnące się jak wielkie pajęczyny główne trakty drogowe tworzące sieć komunikacyjną z pobliskimi miejscowościami. Na ich podstawie łatwo można dostrzec na ziemskim globie, np. połączenia Moskwy z takimi miastami jak Ryazan, Kaluga, Tver itp. Zauważalne „odgałęzienia” to również efekt rozbudowy mniejszych miejscowości wzdłuż głównych arterii komunikacyjnych. Natomiast powyższa grafika przedstawia przełożoną na mapę widoczność gwiazd na danym obszarze okiem nieuzbrojonym oraz ograniczoną wielkość gwiazdową obliczoną z danych satelitarnych DMSP-OLS, P. Przy opracowywaniu powyższej mapy, uwzględniono całkowitą jasność nieba nocnego ze względu na wysokość (w V wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2). Mówiąc o skali magnitudo użytej jako podstawa do określenia zmian obserwowalnych na nocnym niebie, należy przede wszystkim przybliżyć czym ta skala jest i co dokładnie określa. Wielkość gwiazdowa nazywana fachowo skalą magnitudo, oznaczana albo poprzez skrót mag, albo m, jest powszechnie używaną miarą natężenia oświetlenia gwiazdy opartą na wprowadzonej przez Ptomeleusza Klaudiusza (w Almageście w 140 klasyfikacji gwiazd widocznych gołym okiem na sześć grup jasnościowych. Gwiazdy najjaśniejsze Ptomeleusz nazwał gwiazdami pierwszej wielkości (gwiazdowej, oznaczenie 1m), a najsłabsze – szóstej wielkości (gwiazdowej, oznaczenie 6m). Obecnie wielkość gwiazdowa określa ilość energii promieniowania elektromagnetycznego docierającego w jednostce czasu od danego obiektu do jednostkowej powierzchni ustawionej prostopadle do kierunku padania promieni światła. Ponieważ oświetlenie E dawane przez gwiazdę pierwszej wielkości jest sto razy większe od oświetlenia dawanego przez gwiazdę szóstej wielkości, to różnica w wielkości gwiazdowej o 1 mag. Określa stosunek jasności gwiazd równy 5√100≈2,512. Wielkość gwiazdową opisuje się wzorem: m=-2,5 lg E+b, gdzie E wyraża się w luksach, a stałą b dobiera się tak, aby obliczona w ten sposób wielkość gwiazgowa jak najlepiej odpowiadała skali Ptolemeusza (w układzie jednostek SI b=-14,05). Najjaśniejsze obiekty na niebie, jak Słońce, Księżyc, najjaśniejsze planety (np. Wenus, Mars) oraz najjaśniejsze gwiazdy (np. Syriusz, Kanopus) mają ujemne wielkości gwiazdowe (magnitudo) – wyraźnie powyżej jasnego krańca oryginalnej skali Ptolemeusza. Wracając do ostatniej mapy, to należy jeszcze wspomnieć, że została ona sporządzona przez naukowców przy czystej atmosferze o przejrzystości powietrza K=1, odpowiadającej wertykalnemu zanikaniu w częstotliwości V równemu 0,33 wielkości gwiazdowej na poziomie morza (0,21 wielkości gwiazdowej na wysokości 1000 m 0,15 na wysokości 2000 m horyzontalna widoczność na poziomie morza wynosząca 26km). Mapa została ponownie przeskalowana z lat 1996-1997 do 1998-1999, aby odpowiadać obserwacjom. Każdy piksel ma rozmiar 30”x30” projekcji długości/szerokości geograficznej. Granice państw są przybliżone. Ominięto obrazowanie wzgórz. Wysokość brana jest z cyfrowych map wysokości (DEM – z ang. „digital elevation map”) i ma wpływ zarówno na naturalną jak i na sztuczną jasność nieba oraz na zanikanie gwiazd. Naturalna jasność nieba zależy od wybranego punktu widzenia oraz od wysokości a oblicza się ją za pomocą modeli Garstanga (1989), które uwzględniają światło pochodzące z całego nieba i te rozproszone wzdłuż linii wzroku obserwatora oraz dane warunki atmosferyczne. Obrazy wzgórz uzyskiwane są przez badanie wysokości każdego piksela wzdłuż linii łączącej każdą stronę z każdym źródłem, a następnie przez wyliczanie maksymalnego kąta obrazu. Z niego określamy odcinek zasłoniętej linii widoku. Jest to bardzo czasochłonny proces, szczególnie, jeśli linia wzroku nie jest wertykalna, gdyż wymaga to obliczania każdego z jej punktów. Ciemniejsze obszary (biały kolor) wydają się nieco większe niż na mapach sztucznej jasności nocnego nieba. Jest to pozorny efekt dużych kontrastów między uzyskanymi przez włoskich naukowców kolorami (0,5 jednostki wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2), co nie pokazuje, w którym miejscu sztuczna jasność nieba zaczyna być naturalną. Poziomy odpowiadają całkowitej jasności nieba w V wielkości gwiazdowej/sekundę kątową2. >21,5 Biały 21-21,5 Zielony 20,5-21 Ciemny zielony 20-20,5 Khaki 19,5-20 Żółty 19-19,5 Ciemny żółty 18,5-19 Różowy 18-18,5 Pomarańczowy 17,5-18 Rdzawoczerwony <17,5 Ciemny czerwony Jednak najczęściej spotykanymi mapami sztucznego światła w opracowaniu o dane z satelitów DMSP, są kolorowe grafiki przedstawiające topografię zanieczyszczenia począwszy od czarnego (naturalna jasność nieba) po czerwony i biały (wielokrotnie przewyższająca jasność). Nie podają one szczegółowych informacji na temat widzialności nieba, jednakże ukazują w przybliżeniu rozkład i intensywność sztucznego światła w oparciu o mapy tradycyjne. Mapy sztucznego oświetlenia nocnego nieba w zenicie na poziomie morza pozwalają porównać poziomy zanieczyszczenia świetlnego atmosfery, rozpoznać mniej zanieczyszczone obszary oraz określić regiony szczególnie narażone na ucieczkę światła oraz ogólnie zlokalizować ich źródła. Nie mogą być jednak traktowane jako jedyna wytyczna w ocenie stopnia jakości ciemnego nieba. Dla przykładu warto porównać poniższą grafikę przedstawiającą wybrany wycinek mapy z obszarem woj. śląskiego, opracowany na podstawie ww. danych z satelitów DMSP. Na jej podstawie należałoby sądzić, że nocne niebo jest zanieczyszczone w stopniu znacznym na terenie całego województwa, gdy tymczasem w jego północnych, południowych, a nawet zachodnich regionach można jeszcze podziwiać Drogę Mleczną. Na podstawie tych danych pojawiły się jeszcze dokładniejsze opracowania rozkładu sztucznego światła na Ziemi i tak efektem ich obróbki jest poniższe opracowanie nakładki na mapy Google autorstwa C. Mayhewa i R. Simmona. Serwis Blue Marble był zainicjowany przez Goddard Space Flight Center oraz National Geophysical Data Center NOAA: Ostatnim jak dotąd, najdokładniejszym instrumentem, z którego możemy korzystać jest VIIRS (Visible Infrared Imaging Radiometer Suite) umieszczony na pokładzie satelity Suomi NPP wyniesionym na orbitę okołoziemską w 2011 roku. Mapy opierające się o te dane są znacznie bardziej szczegółowe i pozwalają już z dosyć dużą precyzją określić nie tylko intensywność, ale i lokalizację, a nawet rodzaj oświetlenia w wybranym fragmencie mapy. Przykładem może tutaj być zmodernizowany obszar ochrony ciemnego nieba CN-001 Sopotnia Wielka w woj. śląskim, gdzie jak można zauważyć na poniższej grafice, po raz pierwszy jesteśmy świadkami efektów ochrony ciemnego nieba w Polsce "widocznych" z orbity okołoziemskiej. Jasnozielone i źółtawe obszary to wykryta przez instrument pomiarowy VIIRS ucieczka sztucznego światła pochodząca głównie z oświetlenia ulicznego w pobliskich miejscowościach jak Jeleśnia, Krzyżowa czy Sopotnia Mała. Natomiast na terenie Sopotni Wielkiej dzięki zmodernizowaniu całego oświetlenia ulicznego pod obszar ochrony ciemnego nieba, ucieczka sztucznego światła jest znacznie ograniczona, o czym świadczy kolor bladozielony, a więc słabszy od sąsiednich terenów mieszkalnych. Jedynym punktem wskazującym na nadmierne zanieczyszczenie sztucznym światłem jest centralny punkt w miejscowości, gdzie faktycznie do 2014 roku istniały jeszcze nieosłonięte modele opraw oświetleniowych w otoczeniu miejscowego kościoła. Na podstawie tych map warto zobaczyć obszar wyznaczony pod Izerski Park Ciemnego Nieba. Dostępność: Dostępny Czas wysyłki: natychmiast Stan magazynowy: Kod EAN: 978-83-932019-1-4 Stan produktu: Nowy Waga: 0,11 kg Opis produktu Recenzje produktu (0) Mapa Nieba widocznego w Polsce to propozycja dla miłośników astronomii, pragnących ozdobić swój pokój lub obserwatorium efektownym plakatem, zawierającym odwzorowanie całego nocnego nieba oglądanego w ciągu roku z terenu Polski. Na arkuszu o rozmiarze 67 x 98 cm zawarto nie tylko ogromną mapę nieba, ale również fotografie 120 obiektów astronomicznych. Mapa zawiera widoczne w naszych szerokościach geograficznych, w całości lub częściowo, 64 gwiazdozbiory z ponad 3 tysiącami gwiazd dostrzegalnych gołym okiem (do 6 wielkości gwiazdowej). Jaśniejsze gwiazdy opisano powszechnie przyjętymi oznaczeniami literowymi lub liczbowymi, zaś przy najjaśniejszych zamieszczono również ich nazwy, w najczęściej używanej u nas wersji. Jaśniejszym tłem zaznaczono zarys Drogi Mlecznej, zaś niektóre gwiazdy połączono liniami ułatwiającymi zapamiętanie oraz odszukanie na niebie charakterystycznych kształtów gwiazdozbiorów. Dodatkowo na mapę naniesiono pozycje wszystkich obiektów z katalogu Messiera oraz wybranych obiektów katalogu NGC – przedstawionych na zdjęciach w dolnej części plakatu. Mapa stanowi znakomitą pomoc przy poznawaniu naszego nieba, nauce rozkładu gwiazdozbiorów, nazw gwiazd oraz położeń najciekawszych obiektów głębokiego kosmosu. Szczegóły publikacji Autor: Marek Substyk Konsultacja: Jan Desselberger, Janusz Wiland ISBN: 978-83-932019-1-4 Wydawnictwo: AstroCD, Sylwia Substyk, Chorzów 2011 Format: B1 (671x976 mm), kolor, kreda 260 g. Nikt jeszcze nie napisał recenzji do tego produktu. Bądź pierwszy i napisz recenzję. Tylko zarejestrowani klienci mogą pisać recenzje do produktów. Jeżeli posiadasz konto w naszym sklepie zaloguj się na nie, jeżeli ni Widok: Lista Galeria Wszystkie 18 Prywatne 16 Firmowe 2 Wszystkie ogłoszenia Muzyka i Edukacja Używane książki sprzedam - - mapa nieba Literatura 11 Literatura 11 Książki naukowe 1 Książki naukowe 1 Poradniki i albumy 2 Poradniki i albumy 2 Pozostałe 4 Pozostałe 4 Pozostałe ogłoszenia Znaleziono 18 ogłoszeń Znaleziono 18 ogłoszeń Twoje ogłoszenie na górze listy? Wyróżnij! Felix J. Palma Mapa nieba Książki » Poradniki i albumy 25 zł Do negocjacji Tychy dzisiaj 15:13 Mapa Książki » Literatura 120 zł Wrocław, Krzyki wczoraj 22:16 Mapa nieba Eben Alexander Książki » Literatura 40 zł Warszawa, Ursynów wczoraj 14:42 Mapa Nieba - Felix J. Palma Książki » Literatura 10 zł Biała Podlaska 26 lip Książka "Mapa nieba" Eben Alexander - unikat Książki » Literatura 80 zł Łososina Dolna 26 lip Mapa nieba - Eben Alexander, Ptolemy Tompkins Książki » Literatura 65 zł Wadowice 25 lip Mapa nieba Eben Alexander Książki » Pozostałe 50 zł Głogów 24 lip Mapa nieba,Dowód Eben Alexander,Ptolemy Tompkins Książki » Literatura 120 zł Łódź, Bałuty 24 lip Atłas nieba+mapa nieba, przewodnik młodego astronoma , Książki » Pozostałe 19 zł Gdańsk, Matarnia 23 lip EBEN ALEXANDER Dowód & Mapa nieba Książki » Literatura 40 zł Przemyśl 22 lip MAPA NIEBA, życie po śmierci, Alexander, Tompkins, HIT! Książki » Literatura 119,90 zł Warszawa, Śródmieście 22 lip Ilustrowany atlas kosmosu - Couper, Henbest + Obrotowa mapa nieba Książki » Poradniki i albumy 30 zł Zabrze 18 lip Mapa nieba, harmonogram faz księżyca, mapa kraterów księżyca Książki » Pozostałe 89 zł Oborniki 17 lip Mapa czasu Mapa nieba Felix J. Palma Książki » Literatura 99 zł Starachowice 17 lip Astronomia - Mapa Nieba z NRD 1983 rok Książki » Książki naukowe 12,50 zł Kraków, Bronowice 17 lip Felix J. Palma Mapa nieba Książki » Literatura 20 zł Legnica 14 lip Atlas Nieba. mapy, mity i odkrycia. Edward Brooke-Hitching Książki » Pozostałe 45 zł Wrocław, Krzyki 11 lip Trylogia wiktoriańska Mapa nieba - Félix J. Palma Książki » Literatura 8 zł Wołczyn 9 lip Czy chcesz zapisać aktualne kryteria wyszukiwania? Zapisz wyszukiwanie Zobacz zapisane Atlas nieba – to bogato ilustrowana książka, w której miłośnik astronomii znajdzie wiele informacji na temat Układu Słonecznego, gwiazdozbiorów oraz mnóstwo ciekawostek dotyczących zjawisk zachodzących w atmosferze i jej sąsiedztwie. Adresowana jest do wszystkich zafascynowanych rozgwieżdżonym niebem. Początkujący dowiedzą się, kiedy, gdzie i za pomocą jakich instrumentów rozpocząć obserwację nieba. Doświadczeni otrzymają kompendium wiedzy astronomicznej, które zawsze warto mieć pod ręką. W książce zaprezentowano 53 gwiazdozbiory widoczne w Polsce. Do książki dołączono komplet map nieba widocznego w Polsce. Zaznaczono na nich wszystkie gwiazdy do 6 wielkości gwiazdowej, gwiazdy wielokrotne i zmienne, a także mgławice, galaktyki, gromady gwiazd, Drogę Mleczną i precyzyjne współrzędne astronomiczne. Mapy zostały wydrukowane na papierze odpornym na wilgoć, który z pewnością sprawdzi się w terenie. Odszukanie konkretnego obiektu ułatwi indeks wszystkich cała niebieskich, o których mowa w książce. Kategorie: Książki » Publikacje akademickie » Nauki ścisłe » Fizyka, Astronomia » Astronomia, Astrofizyka Książki » Atlasy tematyczne » Atlasy » Atlasy geograficzne i astronomiczne Książki » Publikacje specjalistyczne » Nauki ścisłe » Fizyka, Astronomia » Astronomia, Astrofizyka Język wydania: polski ISBN: 9788376420868 EAN: 9788376420868 Liczba stron: 304 Wymiary: Waga: Sposób dostarczenia produktu fizycznego Sposoby i terminy dostawy: Odbiór osobisty w księgarni PWN - dostawa do 3 dni robocze InPost Paczkomaty 24/7 - dostawa 1 dzień roboczy Kurier - dostawa do 2 dni roboczych Poczta Polska (kurier pocztowy oraz odbiór osobisty w Punktach Poczta, Żabka, Orlen, Ruch) - dostawa do 2 dni roboczych ORLEN Paczka - dostawa do 2 dni roboczych Ważne informacje o wysyłce: Nie wysyłamy paczek poza granice Polski. Dostawa do części Paczkomatów InPost oraz opcja odbioru osobistego w księgarniach PWN jest realizowana po uprzednim opłaceniu zamówienia kartą lub przelewem. Całkowity czas oczekiwania na paczkę = termin wysyłki + dostawa wybranym przewoźnikiem. Podane terminy dotyczą wyłącznie dni roboczych (od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni wolnych od pracy).

mapa nieba widocznego w polsce